Ζόμπι στο
μυαλό, σκιές του ζωντανού εαυτού τους.
Έχοντας σαν
όπλο, μόνο τον φόβο της όψης του σάπιου σώματος, του αποκρουστικού προσώπου, κι
όλων αυτών των τρομαχτικών πραγμάτων.
Τι φριχτό
συναίσθημα να βιώνεις κάτι τέτοιο!
Σου
κομματιάζουν τη συνείδηση, ζητώντας έλεος.
Μεταξύ
κόλασης και παράδεισου, διωγμένοι, αφορισμένοι κι από τον άλλο κόσμο.
Δραπετεύουν
από το άγνωστο τίποτα, για να΄ ρθουν να γραπωθούν στις μνήμες μας, αναπολώντας
μια απατηλή κι ανούσια ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου