(Αυτό που
νιώθω τώρα είναι) ένας ήπιος ίλλιγγος, σαν να μουδιάζει το μέσα μου. Ένα
νυχτερινό ηλεκτροσόκ αναταράσσει το είναι μου. Βάλσαμο ο ύπνος, είναι η γέφυρα
απολύτρωσης που οδηγεί στην αναγέννηση του αύριο.
Μέσα μου η
σκοτεινή αυτή σκιά της απόγνωσης που με τρώει. Φόβος για το αμέσως μετά, για το
άγνωστο... για περίμενε όμως... ξανά νηνεμία στο μέσα μου. Σαν τα καράβια που
περνούν απο τις χίλιες θάλασσες, και τη μια, τσακίζονται απο τις φουρτούνες,
και την άλλη βρίσκουν για αρχή ένα λιμάνι.
Ανώνυμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου