Σαν λούτρινη κούκλα γυμνή
σώμα εύθραυστο σαν γυαλί
Μιά στάλα χρόνου , πάνω στη Γη
Άλλος μισός με πνεύμα ζει
Βρώσις σκέψης , αναπνοή,
κι αν ραγίσει η ψυχή
Την ύλη κανείς δεν κυβερνεί
Ξύπνιος σαν κάθομαι
κάθε αυγή ξαναζώ,
πολύ προβληματίζομαι
πόνο αβάσταχτο
στο πνεύμα προξενώ
Μα ματωμένο
σώμα σαν φανταστώ
της ύλης βάσανα
με το μυαλό μ'ανακαλώ
Τ'ανθρώπου πάθη ίσον ψυχής
Ψυχή ίσον πάθη στην ύλη
Αυτό βιώνει εξ'αρχής
Πρωτ'αντκρίσει , του θάνατου την πύλη.
Φίλιππος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου