Ο ΑΓΩΝ ΤΟΥΣ

Τον αγώνα τον δικό τους
 Πολλοί ''αγώνα'' ονόμασαν,
 Μα όταν βγήκανε στους δρόμους
  Τους αγωνιστές επάτησαν


    Κι ελευθερία τ'αγώνα
    και τ' αυτονόητου εχάθη
    πλέον τώρα οι αγωνιστές
    πληρώνουν άλλων λαθη.
 
   Η ζωή είναι θυσία λίγων,
   στους πολλούς να παρέχουν
   Είτε είναι κυβερνήτες ,
   Είτε είναι αγωνιστές.
 
  Μα κι η θυσία είν'απάτη
  όταν λίγοι την προσφέρουν ,
  γιατί μόνο  προσφέροντες
  όλοι ειρήνη θα έχουν.

 Κι εγωισμός κι η επιβίωση
 βαφτίστηκαν ατομικοί αγώνες.
 Το κάθε άτομο ν' εξασφαλίσει
 για την πάρτη του κορώνες .

 Μα τι αγών είναι αυτός
 που δεν κοιτά το δάσος;
 Και τι αγών ειρηνικός
 τόσο θρασύς κοινωνικώς;

Ποιός συμμεριζεται ποιόν;
Σε αυτήν την κοινωνία;
Ποιόν τονε νοιάζει άραγε
συνανθρώπου η ιστορία;

Όλοι όμως ενώνονται
όταν το πρόβλημα είναι κοινό
κι όχι όταν το πρόβλημα
είναι ξένο , διαφορετικό.

Κι όταν το ξένο πρόβλημα
έγινε οικείο
Ήτανε πια πολύ αργά
Είχανε γίνει δύο .

Ιδού το πρόβλημα
η ίδια του η λύση
η ένωση πολλών μαζί,
-μόνο- κοινά προβλήματα
η μάζα να τους λύσει.

Γιατί όταν το πρόβλημα
οικειοποιηθεί τελείως
μόνο τότε τους αφορά
η λύση του ευρέως .

Ιδού οι αγωνιστές του σήμερα
Των νεκρών καμάρια
Προσέχτε μη σας φύγει
κάνας πόντος παλικάρια ...

                              Φίλιππος καπου καποτε και για καποιον