Επικούρεια Φιλοσοφία

Η φιλοσοφία στην γέννησή της ήταν η καθολική επιστήμη. Προέκυψε από την ανάγκη του ανθρώπου να εξηγήσει τον κόσμο που τον περιβάλλει και ορίσει τη θέση του εντός του (Θεοδωρίδης). Γεννήτορες της φιλοσοφίας ήταν οι Έλληνες περίπου δύο χιλιάδες επτακόσια έτη πριν από σήμερα. Ο φιλόσοφος Επίκουρος γεννήθηκε κατά το τρίτο έτος της εκατοστής ενάτης ολυμπιάδος, στις επτά του μηνός Γαμηλιώνος (341 π.χ.). Πατέρας του ήταν ο Νεοκλής και μητέρα του η Χαιρεστράτη. Ήταν Αθηναίος πολίτης (Δήμος Γαργηττού) και ανήκε στο γένος των Φιλαϊδών. Ανατράφηκε στη Σάμο επειδή η οικογένειά του μετέβηκε στο νησί ως κληρούχος.

ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ ΝΕΟΚΛΕΟΥΣ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΣΤΡΑΤΗΣ, ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ ΓΑΡΓΗTΤΙΟΣ, ΓΕΝΟΥΣ ΦΙΛΑΪΔΩΝ .... ΚΛΗΡΟΥΧΗΣΑΝΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΤΗ ΣΑΜΟΝ ΕΚΕΙΘΙ ΤΡΑΦΗΝΑΙ.
(Διογένης Λαέρτιος – Βίοι Φιλοσόφων- Επίκουρος 1.1)

Ήρθε σε επαφή με τη φιλοσοφία στην ηλικία των δεκατεσσάρων ετών. Σύμφωνα με τις πηγές την εποχή αυτή στράφηκε προς τη φιλοσοφία επειδή οι γραμματοδιδάσκαλοί του δεν μπορούσαν να ερμηνεύσουν τις απόψεις του Ησίοδου περί χάους, δηλαδή να εξηγήσουν τη θέση του Ησίοδου ότι αφού στην αρχή υπήρχε το χάος (ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ ΤΟ ΧΑΟΣ) πως το χάος εγεννήθη (ΤΟ ΧΑΟΣ ΠΟΘΕΝ ΓΕΝΝΗΘΗ).
Ο Επίκουρος γνώρισε τις διάφορες φιλοσοφικές σχολές της εποχής του. Διδάσκαλοί του ήταν ο πλατωνικός φιλόσοφος Πάμφιλος στη Σάμο, ο Ξενοκράτης της Ακαδημίας στην Αθήνα και ο Δημοκρίτειος Ναυσιφάνης στην Τέω, πόλη κοντινή στη Κολοφώνα. Από τους παλαιότερους φιλοσόφους περισσότερο εκτιμούσε τον Αναξαγόρα, τον Αρχέλαο και τον Δημόκριτο. Στην ηλικία των τριάντα ετών μετέβηκε στο Γυμνάσιο της Μυτιλήνης για να διδάξει φιλοσοφία, αλλά σύντομα εγκατέλειψε το νησί για να μετεγκατασταθεί στην Λάμψακο της Ιωνίας. Εκεί δίδαξε για μια πενταετία, δημιουργώντας τον πρώτο επικούρειο φιλοσοφικό του κύκλο. Σε μια εποχή πολιτικής και κοινωνικής αναστάτωσης(την αυτοκρατορία του Αλέξανδρου διαδέχονταν τα μεγάλα βασίλεια των Αντιγονιδών, Πτολεμαίων και Σελευκιδών), ο Επίκουρος μεταφέρει στην Αθήνα το 306 π.χ. την σχολή του. Ιδρύει τον Κήπο όπως τον έλεγαν, σε μια ιδιόκτητη έκταση που αγόρασε ως Αθηναίος πολίτης. Από τον Κήπο η φιλοσοφία του διαδόθηκε σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο.
Στις ημέρες μας η επικούρεια φιλοσοφία εξακολουθεί να αγγίζει ανθρώπους με νου και κρίση σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Ένα ερώτημα που μπορεί να τεθεί είναι το γιατί θεωρούμε απαραίτητο να φιλοσοφούμε και μάλιστα το γιατί να φιλοσοφούμε ειδικότερα ως επικούρειοι. Η απάντηση ίσως να είναι απλούστερη απ’ ότι θα περιμένατε. Φιλοσοφούμε και ειδικότερα ως επικούρειοι, διότι θέλουμε στην ζωή μας να μετέχουμε της αληθινής ευδαιμονίας. Όπως ορίζει ο ίδιος ο Επίκουρος στην επιστολή του προς Μενοικέα, η ευδαιμονία έγκειται στη μακαρία ζωή, δηλαδή στο να μην υποφέρει κάποιος από σωματικούς πόνους και να μην είναι η ψυχή του ταραγμένη.

ΜΗΤΕ ΑΛΓΕΙΝ ΚΑΤΑ ΣΩΜΑ ΜΗΤΕ ΤΑΡΑΤΤΕΣΘΑΙ ΚΑΤΑ ΨΥΧΗΝ, ΕΠΕΙ ΤΟΥΤΟ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΣ ΖΗΝ ΕΣΤΙ ΤΕΛΟΣ. (Διογένης Λαέρτιος- Βίος Επίκουρου, Προς Μενοικέα)

Για εμάς τους επικούρειους, δεν αρκεί μόνο το να λέμε ότι επιθυμούμε να είμαστε ευδαίμονες. Αυτό βεβαίως το δηλώνουν και πολλοί άλλοι, παραμένοντας όμως μόνο στην θεωρία. Εμείς αντίθετα επιδιώκουμε και κάνουμε πράξη το να ζούμε ευχάριστα, το να βιώνουμε πραγματικά την ευδαιμονική αυτή κατάσταση. Αυτό το τελευταίο λοιπόν, είναι «τέχνη» και ως τέτοια διδάσκεται και εφαρμόζεται. Η «τέχνη» του ΗΔΕΩΣ ΖΗΝ, του να ζεις δηλαδή με μεγάλη ευχαρίστηση, ηδονικά.
Δάσκαλός μας στη «τέχνη» αυτή είναι ο Επίκουρος και το «εκπαιδευτήριο», ο Κήπος, στον οποίο «η φιλοσοφία υπηρετεί τη ζωή κι έχει μοναδικό σκοπό όπως κάθε γνώση ή ενέργεια, να φέρει τη γαλήνη και την ευτυχία» στη ψυχή και το σώμα του ανθρώπου, όπως έγραψε ο μεγάλος σύγχρονος δάσκαλος Χαράλαμπος Θεοδωρίδης στο βιβλίο του ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ - Η αληθινή όψη του αρχαίου κόσμου (Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ), αποδίδοντας με τον τρόπο αυτό τα λόγια του Σέξτου Εμπειρικού,

ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ ΜΕΝ ΕΛΕΓΕ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΟΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΙΣ ΤΟΝ ΕΥΔΑΙΜΟΝΑ ΒΙΟΝ ΠΕΡΙΠΟΙΟΥΣΑΝ.(Σέξτος Εμπειρικός - Προς Ηθικούς)

Η φιλοσοφία του Επίκουρου, η επικούρεια δηλαδή φιλοσοφία, συγκροτείται στο σχήμα ΚΑΝΟΝΙΚΟ – ΦΥΣΙΚΟ – ΗΘΙΚΟ.

Το Κανονικό, ορίζεται ως η μέθοδος που οδηγεί στην αντίληψη και εξήγηση του περιβάλλοντος κόσμου και του ίδιου του ανθρώπου. Στηρίζεται στις αισθήσεις, στις προλήψεις και στα πάθη(συναισθήματα). Αυτά, αποτελούν για εμάς τους επικούρειους τα μοναδικά και αξιόπιστα κριτήρια της Αλήθειας.

ΕΝ ΤΟΙΝΥΝ ΤΩ ΚΑΝΟΝΙ ΛΕΓΩΝ ΕΣΤΙΝ Ο ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ. (Διογένης Λαέρτιος- Βίος Επίκουρου)

Με τα κριτήρια της Αλήθειας ο άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί και να εξηγήσει τα περί της Φύσεως πράγματα και να αναπτύξει το Φυσικό μέρος της φιλοσοφίας. Δηλαδή να εξηγήσει την λειτουργία και τα αίτια της ύλης, των φυσικών φαινομένων, της γης, του ουρανού, των αστέρων αλλά και του χώρου, του χρόνου και βέβαια των όντων. Η επικούρεια θέαση των πραγμάτων περί της Φύσεως, 23 αιώνες από την απαρχή της, επιβεβαιώνεται και μάλιστα σχεδόν στο σύνολό της, από την διαθέσιμη επιστημονική γνώση του καιρού μας.

Ο τρόπος που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος τα περί της Φύσεως, οδηγούν στην παραγωγή της Ορθής Ηθικής Φιλοσοφίας. Το ζητούμενο για εμάς, δηλαδή η πρακτική εφαρμογή της φιλοσοφίας μας, μας δίδεται με το Ηθικό μέρος της επικούρειας φιλοσοφίας. Αυτό αποτελείται ουσιαστικά από μια σειρά γνωμών και θέσεων περί των προτιμήσεων και αποφυγών των ανθρώπινων ενεργειών, που αν τηρηθούν οδηγούν στην ευδαιμονία του βίου. Κάτω από αυτή την οπτική η φιλοσοφία του Κήπου εξετάζει μια σειρά σχετικών ζητημάτων. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα περί αρετών, επιθυμιών, δικαιοσύνης, φιλίας, ασφάλειας, αυτάρκειας, αλλά και περί Θεών, ψυχής, φόβου του θανάτου, πρόνοιας, τύχης, δεισιδαιμονίας κ.α.

ΑΦΟΒΟΝ Ο ΘΕΟΣ, ΑΝΥΠΟΠΤΟΝ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑΓΑΘΟΝ ΜΕΝ ΕΥΚΤΗΤΟΝ, ΤΟ ΔΕ ΔΕΙΝΟΝ ΕΥΕΚΚΑΡΤΕΡΗΤΟΝ. (Φιλόδημος - Τετραφάρμακος)

Τα παραπάνω εξετάζονται διεξοδικά με στόχο την απονία και την αλυπία. Όταν ο άνθρωπος βιώνει μια τέτοια κατάσταση δεν έχει ανάγκη από τίποτε άλλο, διότι δεν υπάρχει λόγος να ζητήσει κάτι περισσότερο για να συμπληρώσει την ευεξία της ψυχής και του σώματος. Αυτή η κατάσταση είναι θεωρητική για τον άνθρωπο διότι οι άνθρωποι είναι γεμάτοι από θυμούς, έννοιες και άλλα κακά. Οι Θεοί για τον Επίκουρο είναι αυτοί που ζώντας γαλήνια και ατάραχα στα μετακόσμια, είναι υποδείγματα μακαριότητας για τους ανθρώπους. Τη γαλήνη και την τελειότητα εκείνων θέλουν να φτάσουν οι οπαδοί του Κήπου. Όταν όμως οι άνθρωποι στερούνται των παραπάνω, οδηγούνται στην αναζήτησή αυτών μέσω της οδού της ηδονής, όπως αυτή ορίζεται επακριβώς από τον Επίκουρο.

ΤΗΝ ΗΔΟΝΗΝ ΑΡΧΗΝ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΛΕΓΟΜΕΝ (Διογένης Λαέρτιος- Βίος Επίκουρου, Προς Μενοικέα)

Με τη λέξη ηδονή εκφράζουμε την αντίληψη από μέρους μας του συνόλου των συναισθημάτων που δηλώνουν απόλαυση όπως η τέρψη , η ευαρέσκεια, η ευεξία, η ευθυμία κ.α. και ισχύουν τόσο για τη ψυχή - οι καταστηματικές (μόνιμες) ηδονές, όσο και για το σώμα - οι εν κινήσει ηδονές. Όπως έχει διατυπωθεί από τον Επίκουρο, αυτά που γεννούν τον ευχάριστο βίο δεν είναι οι αδιάκοπες διασκεδάσεις, ούτε οι απολαύσεις αγοριών και γυναικών, ούτε των ιχθύων και άλλων εδεσμάτων που φέρουν τα πολυτελή τραπέζια, αλλά ο νηφάλιος στοχασμός και η εξερεύνηση των αιτιών για κάθε προτίμηση ή αποφυγή …

ΟΥ ΓΑΡ ΠΟΤΟΙ ΚΑΙ ΚΩΜΟΙ ΣΥΝΕΙΡΟΝΤΕΣ ΟΥΔ’ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ ΠΑΙΔΩΝ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΟΥΔ’ ΙΧΘΥΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ, ΟΣΑ ΦΕΡΕΙ ΠΟΛΥΤΕΛΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑ, ΤΟΝ ΗΔΥΝ ΓΕΝΝΑ ΒΙΟΝ, ΑΛΛΑ ΝΗΦΩΝ ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑΣ ΑΙΤΙΑΣ ΕΞΕΡΕΥΝΩΝ ΠΑΣΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ ΚΑΙ ΦΥΓΗΣ … (Διογένης Λαέρτιος- Βίος Επίκουρου, Προς Μενοικέα)

Για τον Επίκουρο , αλλά και για εμάς τους σύγχρονους επικούρειους η φιλοσοφία οφείλει να οδηγεί στη γνώση ή ενέργεια για τον ευδαίμονα βίο, αλλιώς είναι γράμμα κενό για την ίδια την ζωή μας, μια φλυαρία που δεν οδηγεί πουθενά στην πραγματικότητα. Ο δάσκαλος έλεγε σχετικά ότι, «μη προσποιείστε ότι φιλοσοφείτε, αλλά να φιλοσοφείτε πραγματικά, γιατί δεν έχουμε ανάγκη του να νομίζουμε ότι υγιαίνουμε, αλλά το να υγιαίνουμε αληθινά».

ΟΥ ΠΡΟΣΠΟΙΕΙΣΘΑΙ ΔΕΙ ΦΙΛΟΣΟΦΕΙΝ, ΑΛΛ’ ΟΝΤΩΣ ΦΙΛΟΣΟΦΕΙΝ. ΟΥ ΓΑΡ ΠΡΟΣΔΕΟΜΕΘΑ ΤΟΥ ΔΟΚΕΙΝ ΥΓΙΑΙΝΕΙΝ, ΑΛΛΑ ΤΟΥ ΚΑΤ’ ΑΛΗΘΕΙΑΝ ΥΓΙΑΙΝΕΙΝ (Επίκουρου Προσφώνησις - LIV)

ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ

Κάθισα και σκέφτηκα, τα έβαλα κάτω και είπα: "πόσο δύσκολο είναι να ερωτευτείς?" Η λογική λέει αρκετά δύσκολα λόγω του τι ζητάς και ψάχνεις στον άλλο... το συναίσθημα από την άλλη σου λέει ότι είναι πανεύκολο γιατί η καρδιά αντιδρά ενστικτωδώς και το μυαλό θολώνει, έρωτας μαγικό συναίσθημα, ανίκητο στην μάχη κατά τον Σοφοκλή.

Η κοινωνία που ζούμε έχει περάσει προ πολλού στην εποχή της Τεχνολογίας και της επιφανειακής ξεπέτας, στην εποχή που επικρατεί η λογική - όποια και αν είναι αυτή - και του εφήμερου συμφέροντος, οι σχέσεις περνάνε κρίση που δεν γνωρίζουμε πότε θα σταματήσει, αυτό που βλέπω

από τους γύρω μου είναι φάτσες σκυθρωπές και μόνες, κόσμος γεμάτος νεύρα, μοναξιά και απελπισία, πόσοι μείνανε να κυνηγάνε ανεμόμυλους σαν τον Δον Κιχώτη πιστεύοντας ότι όλα θα

αλλάξουν και ότι ο Έρωτας θα τους χτυπήσει κατακούτελα? ΛΙΓΟΙ! Αγανακτώ να βλέπω τα πάντα

να καταρρέουν ωσάν τραπουλόχαρτα, θέλω να πιστεύω ότι όλα είναι απλά ένα κακό όνειρο.

Θέλω τόσα πράγματα να αναλύσω και να πω αλλά είναι μεγάλη κουβέντα, στου Πλάτωνα το Συμπόσιο ή περί Έρωτος γίνεται μεγάλη συζήτηση με τον Αριστοφάνη να εγκωμιάζει με επικό τρόπο τον φτερωτό θεό, παραθέτω ένα μεγάλο απόσπασμα το οποίο θα μας συγκινήσει, ιδού: 

"Λοιπόν, Ερυξίμαχε" είπε ο Αριστοφάνης "πράγματι έχω σκοπό να μιλήσω κάπως διαφορετικά απ' ό,τι και συ και ο Παυσανίας μιλήσατε. Έχω δηλαδή τη γνώμη, ότι η ανθρωπότητα δεν έχει αντιληφθεί καθόλου τη σπουδαιότητα του Έρωτος. Αν την εννοούσαν, θα κατασκεύαζαν προς τιμήν του μεγαλοπρεπέστατα ιερά και βωμούς και θα προσέφεραν πολύ λαμπρές θυσίες. Όχι όπως τώρα, που δεν γίνεται προς τιμήν του τίποτε, ενώ έπρεπε πρώτα απ' όλα να γίνεται. Διότι μεταξύ των θεών είναι ο μεγαλύτερος φίλος του ανθρώπου, αφού είναι βοηθός των ανθρώπων και ιατρός για όλα εκείνα, με την θεραπεία των οποίων θα υπήρχε υψίστη ευδαιμονία στο γένος των ανθρώπων. Θα προσπαθήσω λοιπόν εγώ να σας παρουσιάσω τη σημασία του και σεις πάλι γίνετε διδάσκαλοι των άλλων.

Πρωτίστως πρέπει να καταλάβετε καλά την φύση του ανθρώπου και τις περιπέτειές της. Παλαιά δηλαδή ο οργανισμός μας δεν ήταν ο ίδιος, όπως τώρα, ήταν διαφορετικός. Πρώτα πρώτα τα φύλα των ανθρώπων ήταν τρία, και όχι όπως σήμερα δύο, αρσενικόν και θηλυκόν. Υπήρχεν ακόμη και ένα τρίτο, αποτελούμενο απ' αυτά τα δύο. Το όνομά του μένει ακόμη, το ίδιο όμως έχει εξαφανισθεί: το ανδρόγυνο. Ήταν τότε ένα ξεχωριστό φύλο, και συνδύαζε και στην εμφάνιση και στο όνομα τα δύο άλλα, το αρσενικό και το θηλυκό. Τώρα δεν υπάρχει παρά μόνον σαν λέξη και χρησιμοποιείται σαν ύβρις. Έπειτα ολόκληρος ο κορμός του κάθε ανθρώπου ήταν στρογγυλός και είχε ολόγυρα ράχη και πλευρές. Είχε τέσσερα χέρια και άλλα τόσα σκέλη και δύο πρόσωπα επάνω σ' ένα λαιμό κυλινδρικό, όμοια και απαράλλακτα, που έβλεπαν προς αντίστροφη κατεύθυνση το καθένα, και ένα κρανίο επάνω από τα δύο πρόσωπα, και αυτιά τέσσαρα και διπλά γεννητικά όργανα και όλα τ' άλλα, όπως θα μπορούσε κανείς επί τη βάσει αυτών να φαντασθεί. Μετεκινείτο δε όχι μόνον όρθιο, όπως τώρα, αν ήθελε προς την μία ή προς την αντίθετη διεύθυνση. Αλλά, όποτε αποφάσιζε να τρέξει γρήγορα, όπως οι ακροβάτες γυρίζουν τα πόδια προς τα επάνω σαν τροχός και κάνουν τούμπες, έτσι και τότε στηρίζονταν και στα οκτώ τους άκρα και μετακινούνταν πολύ γοργά περιστροφικά.

Ο λόγος τώρα που ήσαν τρία τα φύλα και είχαν αυτή την εμφάνιση, είναι διότι το αρσενικό ήταν αρχικά γέννημα του ηλίου, το θηλυκό της γης, το ανάμεικτο της σελήνης. Αφού και η σελήνη αποτελείται και από τα δύο. Περιφερικά πάλι ήσαν και αυτά και ο τρόπος της μετακινήσεώς των, διότι ομοίαζαν με τους προγόνους τους. Η σωματική τους δύναμη και η αντοχή τους ήταν τρομερά, και είχαν απέραντη έπαρση. Τα έβαλαν μάλιστα με τους θεούς. Αυτό που διηγείται ο Όμηρος για τον Ώτο και τον Εφιάλτη, αναφέρεται σε εκείνους κυρίως: τόλμησαν να κατασκευάσουν ανάβαση προς τον ουρανό για να κτυπήσουν τους θεούς.

15. Ο Ζευς τότε σκεπτόταν με τους άλλους θεούς, τι να τους κάμουν, και δεν εύρισκαν λύση. Να τους σκοτώσουν και με τους κεραυνούς να εξαφανίσουν το γένος τους, όπως τους Γίγαντες, δεν τους φαινόταν σωστό. Η λατρεία τότε και οι θυσίες των ανθρώπων θα χάνονταν. Ούτε πάλι να τους ανέχονται ν' ασχημονούν. Τέλος ύστερ' από πολλά είχε ο Ζεύς μια έμπνευση και τους λέγει:

"Έχω, μου φαίνεται, ένα μέσον, ώστε και να διατηρηθεί η ανθρωπότητα και να παραιτηθεί από την αυθάδειά της: να γίνουν ασθενέστεροι. Προς το παρόν" είπε "θα τους κόψω σε δύο μέρη τον καθένα. Έτσι θα γίνουν αφ' ενός μεν ανίσχυροι, αφ' ετέρου δε χρησιμότεροι για μάς, αφού θα είναι αριθμητικώς περισσότεροι. Θα περπατούν δε ορθοί με τα δύο πόδια. Αν όμως αποδειχθεί ότι εξακολουθούν να είναι ανυπότακτοι και δεν θέλουν να καθίσουν ήσυχα, δεύτερη φορά", είπε, "θα τους χωρίσω και πάλι στα δύο, ώστε να περπατούν με το ένα σκέλος, σαν να παίζουν κουτσό".

Είπε και άρχισε να σχίζει τους ανθρώπους σε δύο, όπως αυτοί που σχίζουν τα βερύκοκκα για να τα διατηρήσουν, ή όπως αυτοί που σχίζουν τα αυγά με την τρίχα. Τον καθένα που χώριζε, ανέθετε στον Απόλλωνα να του γυρίσει το πρόσωπο και το ήμισυ του λαιμού προς το μέρος της τομής. Έτσι θα έβλεπε ο άνθρωπος το σχίσιμό του και θα καθόταν πιο φρόνιμος. Επίσης τα άλλα τον διέταξε να τα τακτοποιήσει. Πράγματι, εκείνος γύριζε το πρόσωπο και τραβούσε το δέρμα απ' όλα τα μέρη προς το σημείο που λέγεται σήμερα κοιλία, και το έδενε όπως τα σουρωτά πουγγιά, αφήνοντας ένα στόμιο στο κέντρο της κοιλίας, αυτό που λέγουν σήμερα τον ομφαλό. Τις ρυτίδες τις άλλες τις περισσότερες τις εξομάλυνε και διευθέτησε τα στήθη μ' ένα εργαλείο, όπως αυτό που έχουν οι τσαγκάρηδες για να ισιώνουν τα ζαρώματα των δερμάτων στα καλαπόδια. Μερικές αφήκε μόνο εκεί κοντά στην κοιλιά και τον ομφαλό, να μένουν σαν ενθύμιο του τι πάθαμε κάποτε

Μετά την διχοτόμηση λοιπόν του οργανισμού μας αναζητούσε το καθένα το άλλο ήμισυ και πήγαιναν μαζί. Τύλιγαν τότε τα χέρια τους ο ένας γύρω από τον άλλον, και έτσι σφιχταγκαλιασμένοι, γεμάτοι πόθο να κολλήσουν μαζί, εύρισκαν τον θάνατο από την πείνα και γενικά από την ανικανότητα προς οποιανδήποτε ενέργεια. Χωρισμένοι ο ένας από τον άλλον δεν δέχονταν να κάμουν τίποτα. Όποτε δε το ένα ήμισυ πέθαινε και έμενε το άλλο, αυτό που έμενε, ζητούσε ένα άλλο ν' αγκαλιάσει, είτε το ήμισυ γυναικός πλήρους ήταν (αυτό που ονομάζουμε σήμερα γυναίκα) είτε ανδρός - αυτό που εύρισκε εμπρός του. Και έτσι χάνονταν. Τους λυπήθηκε λοιπόν ο Ζεύς και μηχανεύεται άλλο τέχνασμα: μεταφέρει τα γεννητικά τους όργανα προς τα εμπρός. Ως τώρα τα είχαν και αυτά προς τα έξω και η γονιμοποίηση και γέννηση γινόταν όχι μέσα τους, αλλά στο χώμα, όπως στα τζιτζίκια. Τους τα μετέθεσε λοιπόν, όπως είπαμε, προς τα εμπρός και κανόνισε η αναπαραγωγή να γίνεται δια μέσου των οργάνων αυτών εντός των δύο φύλων, δια του αρσενικού εντός του θηλυκού. Και τούτο με την πρόθεση, ώστε με το αγκάλιασμα, αν μεν τύχει και συναντηθούν άνδρας και γυναίκα, να γονιμοποιούν και έτσι ν' αναπαράγεται το είδος. Και αν πάλι αρσενικό μ' αρσενικό, να προκαλείται επί τέλους χορτασμός της συνουσίας και να κάνουν διαλείμματα, ώστε να στραφούν προς τις εργασίες τους και να φροντίσουν και για τα υπόλοιπα ζητήματα της ζωής. Από τόσο παλαιά λοιπόν ο έρως των ανθρώπων μεταξύ των είναι ριζωμένος στη φύση τους και μας συνενώνει στην αρχική μας κατάσταση, και ζητεί να κάμει και πάλιν από τα δύο ένα και να επανορθώσει το πάθημα του ανθρωπίνου οργανισμού.

16. Ο καθένας μας λοιπόν είν' ένα ημίτομον ανθρώπου, σχισμένος όπως είναι από ένας σε δύο, καθώς οι γλώσσες τα ψάρια. Και ζητεί διαρκώς ο καθένας το άλλο του ημίτομον. Τώρα, όσοι από τους άνδρες είν' απόκομμα από το φύλο το μεικτό, αυτό που ονομαζόταν τότε ανδρόγυνο, αυτοί είναι γυναικομανείς. Και η πλειονότητα των μοιχών από το φύλο αυτό κατάγονται. Επίσης και όσες γυναίκες είναι ανδρομανείς και άπιστοι σύζυγοι κατάγονται από το φύλο τούτο. Οι γυναίκες πάλι που είναι απόκομμα ολόκληρης γυναίκας, αυτές δεν ενδιαφέρονται και πολύ για τους άνδρες. Έχουν στρέψει την προσοχή τους μάλλον στις γυναίκες. Απ' αυτό το φύλο κατάγονται οι λεσβιάδες. Όσοι δε είναι αρσενικού απόκομμα, κυνηγούν τ' αρσενικά. Εφ' όσον μεν είναι παιδιά, αγαπούν τους άνδρες, αφού είναι τμήμα αρσενικού, και τους ευχαριστεί να κοιμούνται και να σφικταγκαλιάζονται με τους άνδρες μαζί. Και είν' αυτοί οι εκλεκτοί μεταξύ των παιδιών και των εφήβων, επειδή έχουν στην φύση τους πολύ ανδρισμό. Μερικοί βέβαια τους αποκαλούν αδιάντροπους. Αλλά δεν είν' αλήθεια. Διότι το κάνουν όχι από αναισχυντία, αλλ' από θάρρος και από γενναιότητα και από τον αρρενωπό τους χαρακτήρα. Τους ενθουσιάζει ό,τι είναι όμοιο προς την φύση τους. Απόδειξη τρανή όταν εξελιχθούν, είναι οι μόνοι που αποδεικνύονται, στα πολιτικά, άνδρες αληθινοί. Όταν δε γίνουν άνδρες, επιδίδονται στον έρωτα των παιδιών και δεν ενδιαφέρονται για τον γάμο και την απόκτηση παιδιών από φυσική κλίση, αλλά μόνον επειδή είναι ικανοποιημένοι από το έθιμο. Οι ίδιοι είναι ικανοποιημένοι να περάσουν μαζί τη ζωή τους άγαμοι. Οπωσδήποτε ένας τέτοιου είδους εξελίσσεται σε άνθρωπο γεμάτο έρωτα προς τ' αγόρια και αγάπη προς τους εραστές του, διότι πάντοτε τον ευχαριστεί ό,τι είναι συγγενές.

Αν τύχει κάποτε μάλιστα να συναντήσει το ίδιον εκείνο το πραγματικό του ήμισυ, είτε ο παιδεραστής είτε οποιοσδήποτε άλλος, τότε πλέον η συγκίνησή τους είναι εξαιρετική από το αίσθημα στοργής, κοινής καταγωγής, έρωτος.

Μετά από αυτό το απόσπασμα που εύχομαι να μην το βαρεθήκατε ελπίζω να αρχίσετε να βλέπετε με

διαφορετικό μάτι τον Έρωτα και το έτερο σας ήμισυ. Περισσότερα την επόμενη φορά που θα έχω ακόμα περισσότερα να πω.

ΠΟΙΗΜΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΜΟΥ

Ένας χρόνος πάει που 'σαι μακριά μου,
ένας χρόνος πέρασε που σταμάτησε η καρδιά μου
μέρες & νύχτες φύγανε δίχως εσένα στην αγκαλιά μου
κρεββάτι διπλό, σε μονά βράδια οι καληνύχτες,

Σε μιά φωτογραφία μας έκλεισα τις στιγμές μας
βλέποντας την σκόνη που άφησε η αγάπη μας
μου λείπεις στις στεναχώριες & στις χαρές μας
κόπιασε μωρό μου για ένα βράδυ, μόνο αυτό.

Ένας χρόνος έφυγε & σε πήρε αγκαλιά του
ένας χρόνος έφτανε να χαθούν τα όνειρά μου
τραγική ειρωνεία η αρρώστια σου
εικόνα μαγική η ομορφιά σου,

Φίλοι, Συγγενείς εκτελούν τον ήρωά σου
έτσι όπως έκαναν χρόνια κοντά σου
ποτέ δεν ξέχασα την αγάπη μας
μην αφήσεις να σκοτώσουν τον έρωτά μας.

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΓΚΕΡΛΙΩΤΗΣ

ΡΗΤΟΡΙΚΗ

Με τον όρο Ρητορική, (από την ελληνική λέξη ῥήτωρ), στο σύγχρονο εννοιολογικό του πλαίσιο εννοείται εκείνος ο τομέας μελέτης και τεχνικής που ασχολείται με τη σύνθεση του προφορικού και του γραπτού λόγου στις σύγχρονες μορφές εκφοράς του, προκειμένου να καταστεί μέσον πειστικότητας και αποτελεσματικότητας επί κάποιου αιτίου. Η ρητορική είναι μια πολυσύνθετη τεχνική σπουδή.

Ιστορία

Ιστορικά η κλασική ρητορική ανάγεται στη σχολή των προσωκρατικών φιλοσόφων και τους Σοφιστές. Στους μεταγενέστερους μεσαιωνικούς χρόνους έγινε μαζί με τη Γραμματική και τη Διαλεκτική τμήμα του λεγόμενου trivium, (τριπλής φιλολογικής μελέτης), στον δυτικό πολιτισμό. Στους αρχαίους και μεσαιωνικούς χρόνους η γραμματική σχετιζόταν με την ακριβή και αποτελεσματική χρήση της γλώσσας μέσω της μελέτης και της κριτικής συγκεκριμένων φιλολογικών μοντέλων. Η διαλεκτική με τη σειρά της σχετιζόταν με τη δοκιμασία και επινόηση νέας γνώσης μέσω μιας διαδικασίας ερωταποκρίσεων και τέλος η ρητορική με την πειθώ του δημόσιου προφορικού λόγου, πιθανώς σε πολιτικές συγκεντρώσεις ή σε δικανικές διαδικασίες. Υπό αυτή την έννοια η ρητορική σχετίσθηκε στη σύγχρονη εποχή με τις αποκαλούμενες δημοκρατικές κοινωνίες με δικαιώματα ελευθερίας του λόγου και ελεύθερης συγκέντρωσης, ενώ αυτή η συσχέτιση υπήρχε στον ελλαδικό χώρο από την αρχαιότητα.

Σύγχρονη ρητορική

Οι σύγχρονες σπουδές στη ρητορική θεμελιώνονται σε διαφορετικό φάσμα πρακτικών και νοημάτων απ’ ότι στην αρχαιότητα. Οι μελετητές της ρητορικής θεωρούν ότι η κλασική κατανόηση της ρητορικής είναι περιορισμένη, καθώς η πειθώ εξαρτάται από την επικοινωνία, η οποία με τη σειρά της σχετίζεται με την παραγωγή νοήματος. Έτσι η έννοια της ρητορικής σήμερα περιλαμβάνει κάτι περισσότερο από την απλή δημόσια επικοινωνία και αλληλεπίδραση. Τούτη η έμφαση στο νόημα και την παραγωγή του έλκει την προσοχή των μελετητών σε ένα μεγάλο σώμα κριτικής και κοινωνικής θεωρίας (βλ. κυρίως Μετα-δομισμός και Ερμηνευτική), καθώς επίσης και στα προβλήματα που εγείρονται εξαιτίας της μεθοδολογίας των κοινωνικών επιστημών. Παρόλο που παραδοσιακά η ρητορική σχετιζόταν με την πολιτική, το δίκαιο, τις δημόσιες σχέσεις, την αγορά και τη διαφήμιση η μελέτη της εισήλθε πλέον σε διαφορετικούς τομείς που σχετίζονται με τις ανθρωπιστικές επιστήμες τη θρησκεία και τις κοινωνικές επιστήμες[1], τη δημοσιογραφία, την ιστορία, τη λογοτεχνία, ακόμα και τη χαρτογραφία ή την αρχιτεκτονική, ως οπτικές γλώσσες που μεταφέρουν νόημα. Υπό αυτή την έννοια κάθε όψη της ανθρώπινης ζωής που εξαρτάται από τη δημιουργία και και μεταφορά νοήματος εμπλέκει στοιχεία ρητορικής. "Κατά τα τελευταία δέκα έτη, πολλοί μελετητές διερεύνησαν τον ακριβή τρόπο με τον οποίο εμπλέκεται η ρητορική σε ιδιαίτερους τομείς μελέτης.

ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ

Αρχαιολογία

Κυριολεκτικά η αρχαιολογία είναι η "μελέτη των αρχαίων πραγμάτων". Ο όρος βέβαια αναπτύχθηκε στην εξελικτική πορεία της επιστήμης για να περιλαμβάνει πολύ περισσότερα πράγματα στο εννοιολογικό της πλαίσιο. Το 1948 ο Walter Taylor έδωσε έναν πρώτο ορισμό, γράφοντας πως "η Αρχαιολογία δεν είναι ιστορία, ούτε ανθρωπολογία. Ως αυτόνομη επιστήμη περιλαμβάνει τη δική της μεθοδολογία και εξειδικευμένες τεχνικές, για τη συγκέντρωση ή παραγωγή πολιτισμικής πληροφόρησης", από έρευνα στερεής ύλης και μνημείων του παρελθόντος. Ο δε ασχολούμενος με την έρευνα αυτή ονομάζεται αρχαιολόγος ανάλογα με την εξειδίκευση του αντικειμένου.

Λειτουργικά η αρχαιολογία σημαίνει τη μελέτη των κοινωνιών του παρελθόντος και του περιβάλλοντός τους μέσω της συστηματικής συγκέντρωσης και ανάλυσης ευρημάτων. Συνεπώς πρωταρχικοί στόχοι τούτης της επιστήμης είναι: η περισυλλογή, η καταγραφή, η ανάλυση και η ταξινόμηση του αρχαιολογικού υλικού ή αρχαιολογικής μαρτυρίας, όπως αποκαλείται ενίοτε. Ακολουθεί η περιγραφή και η ερμηνεία των προτύπων της ανθρώπινης συμπεριφοράς που οδήγησαν στη δημιουργία του. Τέλος ακολουθεί η ερμηνεία και η κατανόηση των αιτίων που οδήγησαν στη συγκεκριμένη συμπεριφορά.

ΑΠΟΨΗ

Εργασία ή Δουλεία

Η αναζήτηση εργασίας εν μέσω οικονομικής κρίσης είναι πολύ δύσκολη, τα χρήματα λίγα, οι εργασιακές συνθήκες θυμίζουν Μεσαίωνα, πρόσφατα έμαθα για προσλήψεις μέσω Μ.Κ.Ο

στους Δήμους όσο αφορά την διαχείριση απορριμάτων, θέλω να πιστέψω ότι είναι αγνές οι

προθέσεις των αρμοδίων αλλά η άποψη μου είναι τελείως αντίθετη, μάλλον για ένα σύγχρονο

δουλεμπόριο στον εργασιακό τομέα, δουλεύεις για 500 Ευρώ τα οποία έχουν άμεση σχέση με

τα Κοινοτικά κονδύλια της Ε.Ε. ώπερ μεθερμηνευόμενον ότι με τις υπάρχουσες συνθήκες δεν 

γνωρίζεις πότε θα τα πληρωθείς (ελέω εκβιασμών από τους τοκογλύφους), λένε πως είναι η

ανάγκη να εργαστείς υπό αυτές τις συνθήκες, εγώ λέω ΟΧΙ δεν είναι ανάγκη διότι πριν από εμάς

κάποιοι αγωνίστηκαν σκληρά για τα δικαιώματα μας, λοιπόν ας περάσω στο δια ταύτα, τι εστί Μ.Κ.Ο.?

Μη Κυβερνητική Οργάνωση (Μ.Κ.Ο.) είναι κάθε μη κερδοσκοπική, κοινωφελής, οργάνωση που λειτουργεί σε εθνικό, διεθνές ή διακρατικό επίπεδο, στηρίζεται στην ιδιωτική πρωτοβουλία και είναι ανεξάρτητη από το Κράτος.

Στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, μέλη είναι άτομα που συμμερίζονται τον ίδιο προβληματισμό και συμμετέχουν σε εθελοντική βάση, χωρίς απώτερο σκοπό το κέρδος.

Αντικείμενο των Μ.Κ.Ο. είναι η υποστήριξη περιβαλλοντικών και ευρύτερα ανθρωπιστικών πρωτοβουλιών με απώτερο στόχο το όφελος του κοινωνικού συνόλου, μέσα από την ανάπτυξη προγραμμάτων, την παροχή υπηρεσιών και την παρέμβαση για την προστασία και υιοθέτηση  βιωσιμότερων μορφών ανάπτυξης.

Πιστεύω ότι έδωσα μια εγκυκλοπαιδική απάντηση σε τυχόν ερώτηση σας, ουσιαστική απάντηση
είναι ότι αυτές οι Οργανώσεις ήρθαν να δουλέψουν για το όφελος του Κράτους και όχι για το δικό μας, αρκετά εκατομμύρια επιχορηγήσεις από Ε.Ε. για φτηνή εργασία & μηδέν κόστος για αυτούς!
Επιδόματα? ΟΧΙ, Ασφάλιση? ΟΧΙ, Συνθήκες Εργασίας? ΑΘΛΙΕΣ! Όλα αυτά γιατί? Για να επανακτήσει η Ελίτ του Κεφαλαίου την χαμένη της "αξιοπρέπεια"! Για να επιστρέψουμε στο δουλεμπόριο του 21ου αιώνα με τις ευλογίες όλων! Δεν είμαι Κομμουνιστής ούτε κάτι παρόμοιο,
πιστεύω στο δικαίωμα των ανθρώπων για Εργασία με αξιοπρέπεια, μπορεί να δείχνει ότι την χάσαμε
αλλά δεν είναι έτσι... όχι ακόμα! Ας ξυπνήσουμε τώρα πριν γίνουμε εμείς και τα παιδιά μας δούλοι!

Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα, ας ανοίξουμε τον δρόμο για κάτι καλύτερο! Δεν ξέρω αλλά ούτε
πιστεύω ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες αλλά αξίζει να προσπαθήσουμε!

Εις Υγείαν

Δημοσθένης Γκερλιώτης

Η ελληνική λογοτεχνία

Οικονομική κρίση; Ούτε να το σκέφτεστε. Μεγάλοι, μικρομεσαίοι και μικροί εκδότες, αντί να μικραίνουν τους καταλόγους με τα νέα βιβλία τους, τους μεγαλώνουν ή τους κρατούν στα ίδια επίπεδα με τα περσινά.

Ετσι, η φετινή φθινοπωρινή παραγωγή και όγκο παρουσιάζει και ποικιλία. Η παλιά φρουρά της ελληνικής λογοτεχνίας εμφανίζεται πανίσχυρη, λες και δεν έχει περάσει από πάνω της ούτε μία μέρα. Η νέα γενιά εργάζεται ασταμάτητα, αποδεικνύοντας ότι δεν θα παραμείνει στο ένα καλό έργο-πυροτέχνημα.

»Μια σημαντική φυσιογνωμία των ελληνικών γραμμάτων, ο Αλέξης Πάρνης (ψευδώνυμο του Σωτήρη Λεωνιδάκη), επιστρέφει με το μυθιστόρημα «Η οδύσσεια των διδύμων» («Καστανιώτης»). Κεντρικός ήρωας, ένας νεαρός Ελληνας ιδεολόγος κομμουνιστής, που βρέθηκε στα τέλη του 1949 πολιτικός πρόσφυγας στη Σοβιετική Ενωση.

»«Σ' ένα στρατόπεδο άκρη στην ερημιά» («Κέδρος») μας μεταφέρει ο Μένης Κουμανταρέας με τη νέα νουβέλα του. Ενας αγγελόμορφος στρατιώτης ζωγραφίζει με την προτροπή της γυναίκας του στρατηγού τον σύζυγό της και διοικητή του. Ο πίνακας, χρόνια μετά, θα εκτεθεί σε πινακοθήκη και θα προκαλέσει τόση προσέλευση κόσμου που πολλοί θα μιλήσουν για λαϊκό προσκύνημα.

15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ - Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΙΜΟΥΝ ΚΑΙ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ
ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΤΟΥΣ <<ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ>>

Δεκαπενταύγουστος. Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και μια εκκλησία αφιερωμένη στη χάρη της Δέσποινας. Στο Αρχιπέλαγος, κάθε νησί και μια Παναγιά, προστάτιδα των ναυτικών και ενσάρκωση της Μητέρας των μητέρων. Στις «Παναγίες» του Αιγαίου αναβιώνει κάθε χρόνο το «Πάσχα του καλοκαιριού», ένα «χαρμόσυνο πένθος» και ένα προσκύνημα που μαγνητίζει τα πλήθη. Η Μεγαλόχαρη της Τήνου με τα χιλιάδες τάματα, πιο πέρα η μεγαλοπρεπής Εκατονταπυλιανή της Πάρου, το κάτασπρο ξωκλήσι της Παναγιάς της Επανωχωριανής στην Αμοργό, η Παναγία η Σπηλιανή σε ένα μοναδικό σπήλαιο μέσα στο κάστρο των Ιπποτών της Νισύρου και τόσες άλλες, καθεμία με το δικό της χρώμα.

Παμπάλαιες, νεωτεριστικές, μεγαλοπρεπείς, λιτές, «θαυματουργές», στη θάλασσα ή ψηλά στο βουνό, ερημικές ή πολυπάτητες, οι εκκλησίες της Παναγίας γιορτάζουν ανάλογα με τα τοπικά έθιμα και τα παραδοσιακά προϊόντα του κάθε νησιού. Και με μια αίσθηση από την ελληνική αρχαιότητα να πλανάται στην ατμόσφαιρα, από τα θρησκευτικά πανηγύρια δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι μουσικές και οι γεύσεις, σαν μια γνώριμη από το παρελθόν θυσία στο Θείο.

Είναι η Παναγιά η Μεγαλόχαρη, η βρεφοκρατούσα, η ελεούσα η Θαλασσινή, η Εκατονταπυλιανή, η Γιάτρισσα, η Μυρτιδιώτισσα, του Σουμελά... μα πάνω απ' όλα είναι η Παναγιά η Μάνα. Από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη, σε βουνά, πόλεις, χωριά και νησιά, κάποια Παναγιά παρηγορεί, εμψυχώνει και γαληνεύει όποιον της γυρεύει βοήθεια.

Και τούτη τη Μάνα, τη μια και μοναδική, γιορτάζει ο χριστιανικός κόσμος, με τη μεγαλύτερη κατάνυξη και λαμπρότητα. Το Δεκαπενταύγουστο, χιλιάδες πιστών, με την ψυχή γεμάτη ελπίδα και κατάνυξη, προστρέχουν στα αμέτρητα προσκυνήματα, όπου λιτανεύονται οι θαυματουργές εικόνες της Μεγαλόχαρης για να αποθέσουν τη δική τους ικεσία στη χάρη Της.

Ενάλια Αρχαιολογία

Εγκαινιάστηκε έκθεση αρχαιοτήτων στην Πύλο

Μια έκθεση με τίτλο “Βυθισμένα Ταξίδια, Ανθρώπινες Εξερευνήσεις: Ίχνη σημαίνοντα στις θάλασσες της Πελοποννήσου” και με θέμα το έργο της Εφορείας Ενάλιων Αρχαιοτήτων ανοικτά των πελοποννησιακών ακτών εγκαινιάστηκε χτες το απόγευμα. Πρόκειται για περιοδική έκθεση της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων, η οποία θα φιλοξενείται στο κτήριο Πασά στο Φρούριο της Πύλου.
Παρών στα εγκαίνια ήταν και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Αντώνης Σαμαράς.


Η ιδέα για την ίδρυση του "Κέντρου" οφείλεται στον τότε Έφορο Εναλίων Αρχαιοτήτων Γεώργιο Παπαθανασόπουλο. Χάρη στις σύντονες προσπάθειές του, την άνοιξη του 1982 έγινε η έναρξη των έργων με κονδύλια που διέθετε το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας μέσω της Αρχαιολογικής Εταιρείας. Από το 1991 οι δαπάνες καλύπτονται από κονδύλια που διαχειρίζεται ειδικός φορέας του Υπουργείου Πολιτισμού.

Το κύριο βάρος των εργασιών αποκατάστασης και νέας χρήσης των χώρων επικεντρώνεται στην ακρόπολη όπου τα πρώην κελλιά της φυλακής διαμορφώθηκαν σε γραφεία, αποθήκες, χώρους εργασίας και ένα τμήμα τους, υπό μορφή ανοικτών θόλων, καλύπτει ημιυπαίθριες εκθεσιακές ανάγκες. Επίσης, η κεντρική πυριτιδαποθήκη έγινε αίθουσα συνεδρίων ή εκθέσεων. Ήδη το 1984 στο Νιόκαστρο πραγματοποιήθηκε το 3ο Διεθνές Συνέδριο Υποβρύχιας Αρχαιολογίας και έκτοτε έχει καλύψει ανάγκες αρκετών πνευματικών εκδηλώσεων της περιοχής.

Κατά το πρόσφατο παρελθόν σχεδόν ολοκληρώθηκαν και οι εργασίες αποκατάστασης του ανατολικού κυλινδρικού προμαχώνα, που φέρει κατά τη λαϊκή παράδοση το όνομα του στρατηγού Μακρυγιάννη, με σκοπό την διαμόρφωσή του σε στεγασμένο μόνιμο εκθεσιακό χώρο.

ΝΟΗΣΙΣ

                                                    Επιστήμη και Τεχνολογία

Η αξιοποίηση των δυνατοτήτων της σύγχρονης τεχνολογίας των "πολυμέσων", όπως και τα διαδραστικά εκθέματα, αποτελούν για το ΝΟΗΣΙΣ εργαλεία πρώτης προτεραιότητας για την υποστήριξη του εκπαιδευτικού του έργου.

Το 1995, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος ΕΠΕΤ ΙΙ της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας και με τη συνεργασία του Α.Π.Θ., είχε καταστεί εφικτή η οργάνωση και η παραγωγή 14 πιλοτικών μονάδων "πολυμέσων" για την παρουσίαση εκθετηρίων και εκθεμάτων του Μουσείου.

Οι μονάδες αυτές λειτούργησαν κατ’ αρχήν σε εργονομικά βάθρα (infokiosks), που βρίσκονταν στην είσοδο επιλεγμένων εκθετηρίων του παλαιού κτιρίου του Τεχνικού Μουσείου στη Σίνδο της Θεσσαλονίκης, κατά την περίοδο 1996 - 2003. Οι επισκέπτες είχαν τη δυνατότητα να ενημερώνονται για την τοπολογία του κάθε εκθετηρίου, τα κυριότερα εκθέματα που παρουσιάζονταν εκεί και την ιστορική εξέλιξη της συγκεκριμένης τεχνολογίας.

Στο πλαίσιο του προγράμματος "Κύκλωπες" και με τη χρηματοδότηση του Ινστιτούτου Τεχνολογίας Υπολογιστών το περιεχόμενο των infokiosks μετατράπηκε έτσι ώστε να είναι προσβάσιμο και μέσω του Διαδικτύου. Έτσι, σήμερα ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να πάρει πληροφορίες για τις συγκεκριμένες τεχνολογίες και τα εκθέματα του Μουσείου.

http://www.tmth.edu.gr/egyklopaideia.php?egkTitle=index

Σοφιστές: Κίνημα, Σκέψη, Φιλοσοφία

Σοφιστές και η Εικόνα τους

Στην εποχή μας, όταν χαρακτηρίζουμε κάποιο “σοφιστή”, εννοούμε συνήθως εκείνον που εσκεμμένα παρουσιάζει επιλεκτικά όψεις της πραγματικότητας, ώστε να εξυπηρετεί το δικό του συμφέρον. Βάσει αυτής της λογικής ονομάζουμε συνήθως “σοφιστείες” τα ψευδή επιχειρήματα που χρησιμοποιεί κάποιος για να πείσει τους άλλους.

Στο λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας είναι αποτυπωμένη όλη η ιστορική διαδρομή της λέξης “σοφιστής” και ταυτόχρονα η τάση αντικειμενικής αξιολόγησης της προσφοράς των σοφιστών και αποκατάστασης της ιστορικής πραγματικότητας:
1. (στην κλασική αρχαιότητα) Ευρυμαθής δάσκαλος που επί πληρωμή προσέφερε τις γνώσεις του στους χώρους της φιλοσοφίας, της ρητορικής, της γραμματικής, της μουσικής της ποίησης, της ιστορίας, των φυσικών επιστημών κυρίως ταξιδεύοντας στις διάφορες ελληνικές πόλεις.
2. (κακόσχημο) Δάσκαλος αμφισβητούμενων γνώσεων που επαγγελματικά εκπαίδευε τους μαθητές του προτάσσοντας την αποτελεσματικότητα έναντι της αλήθειας των λόγων, κάνοντάς τους ικανούς να πείθουν, ανεξάρτητα από την ορθότητα των απόψεών τους, των θέσεών τους και ασχέτως των μέσων που θα μετέρχονταν.
3. (συνεκδοχικά) Αυτός που καταφεύγει σε σοφίσματα για να πείσει, που χρησιμοποιεί σκοπίμως παραπλανητικά επιχειρήματα, που εξαπατά με τις λέξεις.
Συνώνυμο: απατεώνας, κατεργάρης, πλανευτής.
Ετυμηγορία: Η λέξη σοφιστής είχε αρχικώς την αναμενόμενη σημασία εκείνου που είναι έμπειρος και επιδέξιος στην τέχνη, τη ρητορεία και την επιστήμη, από τα μέσα του 5ου αιώνα ΠΚΕ ο όρος αποδιδόταν αποκλειστικά με μειωτικό τρόπο στους επαγγελματίες δασκάλους και ρήτορες, οι οποίοι επ’ αμοιβή δίδασκαν τους μαθητές τους στοιχεία της πρακτικής ζωής, πώς να νικούν σε λογομαχίες και πώς να χρησιμοποιούν την ευγλωττία τους, προκειμένου να επιτύχουν τον σκοπό τους. Στη διατήρηση αυτής της μειωτικής σημασίας (που συχνά αδικεί το έργο των σοφιστών) σπουδαίο ρόλο διαδραμάτισαν τα συγγράμματα του Πλάτωνος και του Αριστοτέλη, αντιπάλων των σοφιστών.”

Η κακόσημη χρήση της λέξης “σοφιστής” είναι υπεραπλουστευμένη, μεροληπτική άποψη που καλλιεργήθηκε για πολλά χρόνια και κυριάρχησε. Η σοφιστική ήταν πνευματική και κοινωνική κίνηση, που εκδηλώθηκε στα μέσα του 5ου αι. ΠΚΕ στην Ελλάδα και κυρίως στην Αθήνα όπου ίσχυαν οι κατάλληλες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες για να αναπτυχθεί. Ήταν συνέχεια των προσωκρατικών φιλοσόφων και κλείνει με τη διδασκαλία του Σωκράτη και του Πλάτωνα, οι οποίοι τους άσκησαν κριτική -που υπερτονισμένα φτάνει στις μέρες μας με την αρνητική της ερμηνεία- με αποτέλεσμα να λειτουργεί απορριπτικά για το σύνολο της συνεισφοράς των σοφιστών.

Το Ελληνικό Πνεύμα στην Εμφάνιση των Σοφιστών


Το εξελικτικό βήμα που διαμορφώνει ο ελληνικός πολιτισμός και κατοχυρώνει η ανθρωπότητα ως συνειδησιακό βήμα στην εξέλιξή της είναι η αναζήτηση των φυσικών αντί των υπερφυσικών αιτίων για την ερμηνεία του Κόσμου. Σε αυτό το σκαλοπάτι, όπως θα φανεί πιο κάτω, συνέβαλε ιδιαίτερα η κίνηση των σοφιστών.

Ήδη στον Όμηρο, διαπιστώνει κανείς μια διαφοροποίηση από το μυκηναϊκό παρελθόν και από τις παραδόσεις των άλλων λαών της Μεσογείου. Η διαφορά είναι ότι παρόλο που ακόμα ο μύθος κυριαρχεί, υπάρχει η τάση να αιτιολογούνται τα πράγματα όχι μόνο με τη βοήθεια των θεών και της μοίρας αλλά με την αντίληψη του ίδιου του ανθρώπου, που τώρα πλέον έχει αρχίσει να αναπτύσσει την ικανότητα της διάκρισης, ώστε να αντιληφθεί τις φυσικές σχέσεις αιτίου-αποτελέσματος στον Κόσμο.

Αυτό το γεγονός αποτυπώνεται στη σκέψη των προσωκρατικών, που στην αυγή του δυτικού πολιτισμού αιτιολογούν τον κόσμο με τη δύναμη του πνεύματός τους, έξω από τα καθιερωμένα δεδομένα θρησκευτικών παραδόσεων. Αναπόφευκτα, αυτή η στάση προκαλεί την αμφισβήτηση των γνώσεων, έτσι όπως παραδίδονται μέχρι τώρα από κέντρα θρησκευτικής ή κοσμικής εξουσίας. Δεν είναι πλέον ο άρχοντας, ο Φαραώ, ο Βασιλιάς ή οποιοσδήποτε μοναρχικός ή θρησκευτικός ηγεμόνας εκείνος που γνωρίζει τις επιταγές των θεών και επομένως αποφασίζει. Τώρα αποφασίζει ο δήμος, δηλαδή από κοινού όλοι οι πολίτες που έχουν δικαίωμα ψήφου. Έτσι γεννιέται η δημοκρατία, οι επιστήμες και οι τέχνες, όπως τις ξέρουμε ότι αναπτύχθηκαν στην ακμή του ελληνικού πολιτισμού.

Οι πόλεις των Ελλήνων -κυρίως λόγω θέσης στη Μεσόγειο- επιδιώκουν σε μεγάλο βαθμό εμπορική δράση και έντονες οικονομικές διεργασίες. Αυτές οι οικονομικές διεργασίες, από τη στιγμή που το νόμισμα αρχίζει να διαδέχεται το ανταλλακτικό εμπόριο, δημιουργούν νέες τάξεις οικονομικά εύρωστων εμπόρων και βιοτεχνών που διεκδικούν μερίδιο στην εξουσία. Έτσι στις ελληνικές πόλεις εμφανίζεται μετά από σκληρές συγκρούσεις μεταξύ όσων επιδιώκουν να έχουν πολιτική επιρροή, ένα κοινό χαρακτηριστικό που δεν υπάρχει σε πόλεις άλλων μεσογειακών λαών: από τις τυραννικές ηγεμονίες μέχρι και τα δημοκρατικά πολιτεύματα οι νόμοι της πόλης δεν αντιμετωπίζονται ως υπαγορεύσεις ανώτερης θείας δύναμης, αλλά ως ανθρώπινα δημιουργήματα. Και εφόσον είναι δημιουργήματα ανθρώπινα και όχι θεϊκά, για να λειτουργούν οι νόμοι, θα πρέπει να έχουν τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση όλων των κοινωνικών δυνάμεων. Αυτό, όπως είναι αυτονόητο, προξενεί εκ νέου σε ένα ανώτερο επίπεδο διαλεκτικές αντιθέσεις, αλλά και συγκρούσεις συμφερόντων άλλοτε ήπιες άλλοτε σφοδρές. Όλες αυτές οι ζυμώσεις αντί να προκαλέσουν απλά αλλαγή μοναρχικών δυναστειών, προξενούν κοινωνικές και πολιτικές μεταμορφώσεις και γεννούν τη δημοκρατία.

Η Ελληνική Συμμετοχή στο Πείραμα του CERN

Με την ουσιαστική συμβολή του Α.Π.Θ. σε ένα από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα επιστημονικά εγχειρήματα του αιώνα μας, ξεκινάει σήμερα η ‘ζωή’ του Μεγάλου Συγκρουστήρα Αδρονίων στο Διεθνές Εργαστήριο Πυρηνικών Ερευνών CERN, στη Γενεύη. Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, μέσω της ερευνητικής ομάδας του Τομέα Πυρηνικής Φυσικής και Φυσικής Στοιχειωδών Σωματιδίων, συμμετέχει από το 1995, στο μεγαλύτερο σε όγκο πείραμα ATLAS. Το πείραμα ATLAS μαζί με το εξίσου πολύπλοκο πείραμα CMS, θα προσπαθήσουν να απαντήσουν σε σημαντικά ερωτήματα όπως: Γιατί τα σωματίδια έχουν μάζα; Υπάρχει το σωματίδιο Higgs που φέρεται να είναι υπεύθυνο για τις μάζες των σωματιδίων; Τι είναι η σκοτεινή ύλη; Υπάρχουν άλλες δυνάμεις στη φύση; Πως εξαφανίστηκε η αντϋλη μετά τη Μεγάλη Έκρηξη του Σύμπαντος;

ΠΟΙΗΜΑ ΠΕΖΟ

ΜΑΥΡΟΣ ΤΑΦΟΣ

Μαύρη μοίρα με περίμενε όταν γεννιόμουν
ξεχασμένος απο την τύχη πάντοτε κρυβόμουν
δεν θυμάμαι πως είναι να χαμογελάς,
ξέχασα πως είναι χαρά να σκορπάς

Έρωτας & Αγάπη τα έμαθα απο τα παραμύθια
μα λίγο τα έζησα στα αλήθεια
τελικά ήταν ένα όνειρο μαγικό
ξύπνησα & βρέθηκα σε κάτι τραγικό

Η ζωή μου έπαιξε άσχημο παιχνίδι
& νιώθω την ψυχή μου σαν βαρίδι
τα έχασα όλα μονομιάς εν μια νυκτί
βαρέθηκα να ζω αιώνια & να τους βλέπω να φεύγουν

Απλά θέλω να πεθάνω είμαι πολύ νέος
με τόσες στεναχώριες να βαραίνουν την ψυχή μου
δεν αντέχω άλλο, σύντομη ζωή το τέλος ειναι κοντά.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

Ο όρος επιστήμη με την ευρεία έννοια αρχικά δήλωνε το οργανωμένο σώμα της εξακριβωμένης και τεκμηριωμένης γνώσης. Ο πρώτος αυτός ορισμός διατυπώνεται στο έργο Θεαίτητος του Πλάτωνα όπου ένας από τους συνομιλητές αναφέρει ότι «έστιν ουν επιστήμη δόξα αληθής μετά λόγου», δηλαδή η επιστήμη αποτελεί βεβαιωμένη με λογικά επιχειρήματα γνώση. Πολλές από τις ανθρώπινες προκαταλήψεις γύρω από τον τρόπο που λειτουργεί το σύμπαν έχουν αμφισβητηθεί κατά καιρούς από τις νέες επιστημονικές ανακαλύψεις.

Στη σύγχρονη εποχή, ο όρος είναι πιο περιορισμένος και δηλώνει το σύστημα απόκτησης γνώσης με βάση την επιστημονική μεθοδολογία που βασίζεται στην επιστημονική έρευνα, καθώς και στην οργάνωση και ταξινόμηση της αποκτώμενης με αυτόν τον τρόπο γνώσης. Διακρίνουμε συνεπώς διαφορετικούς επιστημονικούς τομείς που εντάσσονται συνήθως σε τέσσερις μεγάλες ομάδες, τις θετικές επιστήμες, τις εφαρμοσμένες επιστήμες, τις ανθρωπιστικές επιστήμες και τις κοινωνικές επιστήμες.

Oι κορυφαίες επιστημονικές ανακαλύψεις του 2010

Oπως κάθε χρόνο, το περιοδικό Science παρουσιάζει τις κορυφαίες επιστημονικές έρευνες του έτους. Πρόκειται για επιστημονικές ανακαλύψεις που, στηριζόμενες πάνω σε πληθώρα ερευνητικών εργασιών του παρελθόντος, ανοίγουν το δρόμο προς το μέλλον.

Oι κορυφαίες επιστημονικές ανακαλύψεις μέσα στο 2010 .

Oπως κάθε χρόνο, το περιοδικό Science παρουσιάζει τις κορυφαίες επιστημονικές έρευνες του έτους. Πρόκειται για επιστημονικές ανακαλύψεις που, στηριζόμενες πάνω σε πληθώρα ερευνητικών εργασιών του παρελθόντος, ανοίγουν το δρόμο προς το μέλλον. 

Tο σημαντικότερο επίτευγμα του 2010 ήταν η δημιουργία της «πρώτης κβαντικής μηχανής», ενώ οι νέες τεχνολογίες γενετικής ανάλυσης κυριαρχούν στη λίστα με τα υπόλοιπα κορυφαία ανοίγοντας το δρόμο για νέα ιατρικά επιτεύγματα. Mέχρι αυτό το έτος, όλα τα αντικείμενα που είχαν δημιουργηθεί από τον άνθρωπο, είχαν κινηθεί σύμφωνα με τους νόμους της κλασικής μηχανικής. 

ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ 2012

11.08.2012	Δημήτρης Ζερβουδάκης & Σοφία Γεωργαντζή	Κτήμα Πλατανόρεμα	Χαλκιδική	-
12.08.2012	Νατάσσα Μποφίλιου	Τζούμκα	Βλάστη Εορδαίας	Pop
13.08.2012	Χάρις Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη	Αθλητικό Κέντρο	Καρπενήσι	Λαϊκό, Έντεχνο
13.08.2012	Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας	Δημοτικό Στάδιο Περιβολίων	Χανιά	Pop, Rock
13.08.2012	Μιχάλης Χατζηγιάννης	Δημοτικό Στάδιο Χώρας Άνδρου	Άνδρος	Pop
13.08.2012	Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Tonino Carotone, Δημήτρης Σταρόβας, Piluka Aranguren, Αλκ. Κωνσταντόπουλος	Ανοιχτό Θέατρο	Ζάκυνθος	-
17.08.2012	Χάρις Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη	Εθνικό Στάδιο Αργοστολίου	Αργοστόλι	Λαϊκό, Έντεχνο
17.08.2012	Βασίλης Παπακωνσταντίνος & Τάνια Κικίδη	Γήπεδο Ανταγόρα	Κως	Rock
17.08.2012	Ορφέας Περίδης	Stage Music Cafe	Ραφήνα	Έντεχνο
18.08.2012	Δημήτρης Μπάσης, Μελίνα Ασλανίδου	Δημοτικό Σχολείο Αγ. Γεωργίου Αυλωνάρη	Αυλωνάρι	Έντεχνο
18.08.2012	Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Tonino Carotone, Δημήτρης Σταρόβας, Piluka Aranguren, Αλκ. Κωνσταντόπουλος	Αμφιθέατρο Σίβηρης	Κασσάνδρα	-
18.08.2012	Μιχάλης Ρακιντζής	Θέατρο Ανατολικής Τάφρου	Χανιά	Pop, Rock
21.08.2012	Χάρις Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη	Δημοτικό Στάδιο Τριπόλεως	Τρίπολη	Λαϊκό, Έντεχνο
22.08.2012	Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας	Αμαλιείο Θέατρο	Αθήνα	Pop, Rock
22.08.2012	Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Tonino Carotone, Δημήτρης Σταρόβας, Piluka Aranguren, Αλκ. Κωνσταντόπουλος	Σαϊνοπούλειο Αμφιθέατρο	Σπάρτη	-
23.08.2012	Μίλτος Πασχαλίδης	Άλσος Βεϊκου	Αθήνα	Έντεχνο, Λαϊκό
24.08.2012	Γιώργος Μαζωνάκης, Ελένη Φουρέϊρα, Χρήστος Π., Freaky Fortune	Thalassa People's Stage	Αθήνα	Pop, Λαϊκό
24.08.2012	Χάρις Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη	Δημοτικό Στάδιο Τρικάλων	Τρίκαλα	Λαϊκό, Έντεχνο
25.08.2012	Μάριος Φραγκούλης	Θέατρο Ανατολικής Τάφρου	Χανιά	-
25.08.2012	Δημήτρης Ζερβουδάκης & Σοφία Γεωργαντζή	Αρχαίο Θέατρο Θάσου	Θάσος	-
25.08.2012	Χάρις Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη	Δημοτικό Στάδιο Κατερίνης	Κατερίνη	Λαϊκό, Έντεχνο
26.08.2012	Μάριος Φραγκούλης	Κηποθέατρο Νίκος Καζαντζάκης	Ηράκλειο	-
27.08.2012	Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας	Άλσος Βεϊκου	Αθήνα	Pop, Rock
27.08.2012	Χάρις Αλεξίου, Δήμητρα Γαλάνη	Κηποθέατρο Αλκαζάρ	Λάρισα	Λαϊκό, Έντεχνο
27.08.2012	Γιάννης Αγγελάκας	Θέατρο Αλέξης Μινωτής	Αθήνα	Rock
28.08.2012	Flogging Molly	Block 33	Θεσσαλονίκη	Folk Punk
28.08.2012	Imany	Κάστρο Πατρών	Πάτρα	Soul, Jazz
29.08.2012	Flogging Molly	Gagarin 205	Αθήνα	Folk Punk
29.08.2012	Active Member	Τεχνόπολις	Αθήνα	Hip Hop
30.08.2012	Imany	Κηποθέατρο Αλκαζάρ	Λάρισα	Soul, Jazz