Ορκίστηκα ενώπιων Θεών & Ανθρώπων
χαρίστηκα ως αλλόφρων, πέθανα σώφρων
μόνος είμαι στις χαρές & στις λύπες
μα όσα έλεγα, με ρώταγαν: "τι είπες?"
3 χρόνια ευτυχίας σβηστήκαν μονομιάς
τόσα πέρασα & άλλα τόσα θε' να 'ρθούν
ξανά στο όνομα της Σοφίας,
ποτέ όσα μου είπαν θα χαθούν,
Σ' ένα κομοδίνο μια φωτογραφία,
στήθηκε άνομη μηχανορραφία,
στέφανον εξ ακανθόν φυλάω
δεν σταμάτησα να σ' αγαπάω,
Συνομωσία της σιωπής την είπαν
τραύμα στην πλάτη & μετά χαθήκαν,
το λόγο μου τον κράτησα
εκείνο το πρωί σε άφησα.
Σ' αγάπησα καρδιά μου, σε αγάπησα
& τον πόνο κράτησα, τα στέφανα μας κρέμασα
μα τις Ερινύες ποτέ δεν τις ξεπέρασα, τίποτα
δεν ξέχασα, στην ψυχή μου σε κράτησα &
ύστερα σε έθαψα.
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΓΚΕΡΛΙΩΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου