Λάμψε χαμένο διαμάντι

Πιάστηκες σε μια παγίδα αράχνης
που σαν λαβύρινθος σε κρατά
και σκεπτόμενος διχως λάθη
νόμισες πως θα πετάς

Έλα αυλητή , χρυσοχώε και δάσκαλε
άσε την ατιμή αυτη ζωή
μην εύχεσαι για μαύρα όνειρα
όταν την ζωη σου δεν συνειδητοποιείς



Ο κόσμος σου ήταν μια γυάλα
που ουρανό δεν κρατά
και σαν παίζοντας μπάλα
έφυγες για τα καλά

Είναι μέγα το λάθος αθώε
τυλιγμένος μες τις φωτιές
θα τρέχεις να κάψεις
τον ιστο που ύφαινες χθες

Καθώς λοιπον απο τον ιστό θα φεύγεις
μες τον πόλεμο θα βρεθείς
και μετά απο ώρες θα τρέχεις
την ζωή την αμόλυντη να βρείς

Και εσύ θα λυπάσαι
που λόγια δεν ακουγές τότε
και μαζί με την μοίρα θα τρέχεις
στον λαβυρινθο σου να χαθεις

Μετά όμως θα φτάσεις
σε σταυροδρόμι δίχως σημάδι
μόνο μια χαμένη πεταλούδα
στα νερά θα σε πετάξει

Θα μάθεις έρωτα και μαγεία

θα νιώσεις μεγάλο καημό

που στην ζωη δεν θα σαι

και με μαυρο θα κλαις λυγμο

Γι αυτο λάμψε πιο δυνατά
με τον έρωτα να οδηγά
παιχνίδια θα μάθεις πολλά

και στην γυάλα επιτέλους θα κολυμπάς