Καλοκαίρι τέλος

Και κάπως άδοξα τελειώνουν οι καλοκαιρινές διακοπές κάθε χρόνο . Στο αμάξι ενώ γυρνάς από το εξωχικό σου , στο ΚΤΕΛ απο ώπου και να έρχεσαι , στο καράβι απο ένα νησί , στο αεροπλάνο απο το εξωτερικό . Αλλά η αλήθεια είναι ότι έχουν μία απίστευτη ομορφιά . Φεύγεις απο τους τρελούς ρυθμούς της πόλης και ηρεμείς στο νησί,στο εξωχικό ή κανωντάς τουρισμό σε κάποια άλλη χώρα . Είναι μία γλύκα οι αυγουστιάτικες διακοπές που κάθε χρόνο ανυπομονείς . Θα τις παρομοίαζα με τις γιορτές του Διονύσου στην αρχαία Ελλάδα ώπου οι κανόνες μειώνονταν εως και το μηδέν . Και τι υπάρχει όμως αφου ξεσαλώσεις , ξεχαστείς , φλερτάρεις και κάνεις τα one night stand σου ; Δυστυχώς .... η σκληρή πραγματικότητα .
 Γυρνάς Αθήνα και πρέπει να ξαναμπείς σε ρυθμούς τρέλας , παράνοιας και βαριάς δηθενιάς καθώς όλα σου την σπάνε επειδή τελειώσανε οι διακοπές σου . Το εκνευριστικό αφεντικό είναι εκεί , ο άθλιος γείτονας θα έρθει και αυτός , το "άχρηστο" σχολείο ανοιχτό περιμένει την αγκαλιά σου, και όλα αυτά δέχονται μόνο τόνους μιζέριας . Μιλώντας και με ρυθμούς μουσικής το να κάνεις την ζωή σου απο 4 τεταρτα σε 11 ογδοα είναι απαιτητικό αλλά το tempo το φτιάχνεις εσύ όπως φτιάχνεις το τραγούδι σου . Θέλω να πω δηλαδή οτι ίσως δεν πρέπει να πούμε οτι , καλοκαίρι = ευτυχία , ξεκούραση και φθινώπορο+χειμώνας+άνοιξη=μιζεριά και βαρεμάρα ( ειδικά οι δύο πρώτες εποχές ) . Πάρτε το tempo σας και εφαρμώστε το σε όλες τις εποχές . Το τραγούδι της ζωής σας το φτιάχνετε εσείς .
 Καθόλου εύκολο το ξέρω καθώς αλλάζουμε συνέχεια ζωή καθώς ζούμε . Όμως προσπαθώντας να φτιάξουμε την ζωή μας ας αλλάξουμε λίγο στάση γενικά έχωντας στο πίσω μέρος του μυαλού μας οτι ξέρουμε ποιοί είμαστε , δεν γινόμαστε πιο μίζεροι και οτι η διάθεση των διακοπών πρέπει να μας ακολουθεί και χαρούμενοι να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε το αφεντικό , τον γείτονα , το σχολείο χωρίς να υποβαθμίζουμε την κατάσταση και εμάς .