Εγκατέλειψες τον εαυτό σου. Θέλησες να εγκαταλειφτείς. Αυτό είναι ολέθριο λάθος. Στον κόσμο ενός πολεμιστή μπορείς να επιζήσεις μόνο αν είσαιπολεμιστής. Ο πολεμιστής βλέπει τα πάντα με σεβασμό και δεν προσβάλει τίποτε, εκτός κι αν υποχρεωθεί να το κάνει. Ο πολεμιστής δεν εγκαταλείπει τον εαυτό του σε τίποτα, ούτε καν στον θάνατο του. Ο πολεμιστής δεν είναι ένας πρόθυμος σύντροφος, ο πολεμιστής δεν είναι προσιτός και όταν μπλέκεται σε κάτι, να είσαι βέβαιος ό,τι ξέρει πολύ καλά τι κάνει.<
Αντέδρασα λέγοντας πως είναι ανθρωπίνως αδύνατον να ελέγχεται κανείς πάντα, ή να ελέγχει τα πάντα, αλλά εκείνος ισχυρίστηκε ό,τι για έναν πολεμιστή δεν υπήρχε τίποτε που να μην μπορεί να ελεγχθεί. Ανέπτυξα την έννοια του ατυχήματος και είπα ό,τι αυτό δεν είναι δυνατόν. Ανέφερα διάφορους ανθρώπους οι οποίοι είχαν υποστεί κακοτυχίες που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως ατυχήματα. Μίλησα ιδιαίτερα για τον Λούκας ένα πολύ ευγενικό ινδιάνο της φυλής των Γιάκι, ο οποίος είχε τραυματιστεί σοβαρά όταν το καμιόνι που οδηγούσε ανατράπηκε. Νομίζω πως είναι αδύνατον ν’ αποφύγει κανείς τα ατυχήματα. Κανείς δεν είναι σε θέση να ελέγξει καθετί που τον περιτριγυρίζει.
>Πραγματικά, αλλά ούτε το καθετί, είναι ένα αναπόφευκτο ατύχημα. Ο Λούκας δεν ζει σαν πολεμιστής, Αν ζούσε θα ήξερε ό,τι περιμένει και τι πράγμα περιμένει και δεν θα οδηγούσε το καμιόνι την ώρα που ήταν μεθυσμένος. Έριξε το καμιόνι πάνω στον βράχο που υπήρχε δίπλα στον δρόμο, επειδή ήταν μεθυσμένος και σακάτεψε τον εαυτό του μόνος του και χωρίς λόγο.
>Η ζωή του πολεμιστή είναι μια άσκηση στην στρατηγική, αλλά εσύ, θέλεις να βρεις το νόημα της ζωής. Ο πολεμιστής δεν νοιάζεται για νοήματα. Αν ο Λούκας ζούσε σαν πολεμιστής (και είχε την ευκαιρία να το κάνει, όπως την έχουμε όλοι μας), θα ρύθμιζε την ζωή του με στρατηγικό τρόπο. Έτσι, αν δε μπορούσε ν’ αποφύγει ένα ατύχημα που του έσπασε τα πλευρά, θα μπορούσε να βρει τα μέσα για να αντισταθμίσει αυτή την ατυχία ή ν’ αποφύγει τις συνέπειες της ή έστω να τις παλέψει. Αν ο Λούκας ήταν πολεμιστής δε θα καθόταν στο βρώμικο σπίτι του πεθαίνοντας από την πείνα. Θ’ αγωνιζόταν μέχρι το τέλος.<
Έκανα μια αντιπαραβολή, με τον ίδιο σαν παράδειγμα και τον ρώτησα ποιό θα ήταν το αποτέλεσμα αν τύχαινε να βρεθεί σ’ ένα ατύχημα και να χάσει τα πόδια του.
>Αν δεν μπορούσα να τ’ αποφύγω και έχανα τα πόδια μου δε θα μπορούσα πλέον να είμαι άνθρωπος κι έτσι θα πήγαινα να συναντήσω εκείνον που με περιμένει κάπου εκεί έξω.<
Παρατήρησα ό,τι με είχε παρανοήσει. Ήθελα να πω ό,τι ήταν αδύνατον για ένα άτομο να προβλέψει όλα τα ενδεχόμενα που συνεπαγόταν η καθημερινή του δράση.
Το μόνο που μπορώ να σου πω, είναι πως ο πολεμιστής, δεν είναι ποτέ διαθέσιμος, ποτέ δεν στέκεται πάνω στον δρόμο και να περιμένει να τον συντρίψουν. Μ’ αυτό τον τρόπο περιορίζει στο ελάχιστο το ενδεχόμενο του απρόβλεπτου, του τυχαίου. Αυτά που ονομάζει ο άνθρωπος ατυχήματα είναι, τις περισσότερες φορές, εύκολο να το αποφύγει κανείς, εκτός απ’ τους ηλίθιους που ζούνε χωρίς καμία τάξη, στην σύγχυση.
Του είπα πως δεν είναι δυνατόν να ζει κανείς με στρατηγικό τρόπο κάθε στιγμή, Φαντάσου κάποιον που σου έχει στήσει καρτέρι μ’ ένα όπλο που διαθέτει τηλεφακό και μπορεί να σημαδέψει με ακρίβεια από πεντακόσια μέτρα μακριά. Τι μπορείς να κάνεις σε αυτή την περίπτωση;
Ο Δον Χουάν με κοίταξε με δύσπιστο ύφος και μετά ξεσπασε στα γέλια. Δεν μπορείς να σταματήσεις μια σφαίρα, του είπα, ενώ συνέχισε να γελάει με ξεκαρδιστικό τρόπο.
>Σίγουρα όχι, δεν μπορώ να σταματήσω μια σφαίρα, αλλά εξακολουθώ να μην σε καταλαβαίνω.<
Θέλω να πω, συνέχισα, ότι όλη η στρατηγική σου, δεν ωφελεί σε τίποτα σε μια τέτοια κατάσταση.
>Γιατί όχι. Αν κάποιος μου έχει στήσει καρτέρι με το όπλο που λες, εγώ απλούστατα δε θα πάω εκεί που με περιμένει.<
© “Μια ξεχωριστή πραγματικότητα, Παραπέρα συζήτηση με τον Δον Χουάν”. Κάρλος Καστανέντα
Καταλαβαίνεις το νόημα του ελέγχου της ζωής σου; Ελάχιστα είναι αυτά που δεν μπορείς να ελέγξεις και σε αυτά τα ελάχιστα δεν περιλαμβάνεται η καθημερινότητα του υλικού κόσμου. Μπορείς να μην βρίσκεσαι εκεί που είναι τα προβλήματα, να μην πηγαίνεις εκεί που σε περιμένουν, με το δάχτυλο στην σκανδάλη. Στις 25 του μήνα σε περιμένουν στην παρέλαση, αν είσαι πολεμιστής δεν θα πας, αν είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος θα πας, θα φας δακρυγόνα και μετά σε κατάσταση αυτολύπησης, θα κλαίς και θα ωρύεσαι για την κατάντια σου.
Είσαι υπεύθυνος για ό,τι σου συμβαίνει, σταμάτα να κλαίς και ανέλαβε την ευθύνη της ζωής σου. Μπορεί να σου φαίνεται δύσκολο, σκληρό ή απίθανο, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος, μόνο ο δρόμος του πολεμιστή αν θέλεις να βιώσεις μια στάλα ελευθερίας.
Από την άλλη, δική σου είναι η ζωή. ΚΑΝΕ Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙΣ
“O άνθρωπος πορεύεται προς την γνώση όπως πορεύεται προς τον πόλεμο, σε αδιάπτωτη εγρήγορση, με φόβο, με σεβασμό και απόλυτη αυτοπεποίθηση. Το να πορεύεσαι προς τη γνώση ή προς τον πόλεμο με οποιονδήποτε άλλο τρόπο είναι λάθος, και όποιος το πράξει ίσως δε ζήσει για να το μετανιώσει. Όταν ένας άνθρωπος πληροί αυτές τις τέσσερις αναγκαίες προϋποθέσεις, δεν υπάρχουν σφάλματα για τα οποία πρέπει να λογοδοτήσει. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι πράξεις του χάνουν τον αδέξιο χαρακτήρα και την επιπολαιότητα που διακρίνει τις πράξεις ενός ανόητου. Αν ένας τέτοιος άνθρωπος αποτύχει ή υποστεί ήττα, θα έχει χάσει μόνο μια μάχη, και δε θα νιώθει πικρία και τύψεις γι’ αυτό.”
Ένα από αυτά τα συστήματα περιέγραψε ο ανθρωπολόγος Κάρλος Καστανέντα, σε μια σειρά βιβλίων, μετά την συνάντηση και την μύησή του από έναν Ινδιάνο σαμάνο μιας φυλής του Μεξικού και της ομάδας του, τον Δον Χουάν Μάτους. Η ερμηνεία που έδωσε ο Δον Χουάν στον Καστανέντα για την φύση και την λειτουργία της πραγματικότητας βασίζεται στις ανακαλύψεις των αρχαίων Τολτέκων και στις σκέψεις τους για την ζωή τον θάνατο και το σύμπαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου