ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ

Σε μία πόλη κάπου στα Βορειοδυτικά εκεί που η προσφυγιά κατέφθασε με καραβάνια, σε μία νέα για αυτούς πατρίδα, δίχως ελπίδα, δίχως σπίτι, ξεριζωμένοι, αξίωσαν από αυτό που τότε -όπως & σήμερα- ονομάζεται Κράτος, εργασία, σπίτι, δωρεάν εκπαίδευση & υγειονομική περίθαλψη για αυτούς & την οικογένεια τους.

Τα χρόνια πέρασαν, οι εποχές άλλαξαν & 90 χρόνια μετά (11/10/1922) ήρθαμε ξανά στα ίδια,

αυτή την φορά θα ονομάζεται Ελληνική Καταστροφή, νέοι εκδιώκονται κατ' ανάγκη στο εξωτερικό,

οικογένειες διαμελίζονται στο όνομα της οικονομικής τους κρίσης & ψάχνουν εργασία σε ένα 

καλύτερο τόπο (από θέμα οργάνωσης & υποδομής), τις πταίει?? Ο κακός μας ο καιρός ή το ίδιο

το σύστημα? Δυστυχώς η άποψη μου είναι πλέον ξεκάθαρη, εμείς φταίμε... κανένας άλλος! Όταν

σου δίνεται η ευκαιρία να τους ρίξεις στο κάλαθο των αχρήστων δια παντός, όχι ΜΙΑ αλλά ΔΙΣ τότε

αγαπητέ συμπατριώτη καλά να πάθουμε, ξέρεις πόσο αίμα χύνεται στην Μέση Ανατολή για να έχουν

την ελευθερία τους? Άπειρο... μα είναι όμως & η κατάσταση τους τέτοια που δεν έχουν άλλη επιλογή

& εμείς αναίμακτα, δημοκρατικά να μπορούμε να τους ξεφορτωθούμε, τελικά τι κάνουμε? Πάλι τα 

ίδια! Μην ακούσω περί εκβιασμών κλπ. αυτά είναι προς λαική κατανάλωση, δεν το χωράει ο νους μου αυτή την κατάληξη, 33% των συμπολιτών μου έκρινε το μέλλον το δικό μου & των παιδιών μας!

90 χρόνια μετά βρε!! Πρέπει να επαναληφθεί η Ιστορία?? Δεν έχουμε Τούρκους να μας πετάνε από

τα λιμάνια αλλά με την ψήφο σας πετάτε εμάς & τα παιδιά μας σε μέρη ξένα, δεν ντρέπομαι που είμαι

Έλληνας αλλά ντρέπομαι για εσάς που υποταχθήκατε & για κάποιους που προσκυνήσατε! Πόσο ακόμα? Γιατί?

Κλείνοντας θέλω να πω ευχαριστώ αυτούς που δεν φοβήθηκαν & αγωνίζονται & με την ψήφο τους

απόδειξαν ότι έχουν ψυχή!