ΠΟΙΗΜΑ ΑΓΝΩΣΤΟ

Από την Πόλη ήρθε ένα πλοίο - φάντασμα,
ξεριζωμένη μας ψυχή & η Ελλάδα σ' ένα χάσμα,
μες στις αποσκευές παλιές φωτογραφίες & ξεθωριασμένα ρούχα
το πλοίο άραξε στον Πειραιά με ανθρώπους πτώματα.

Τι να τους κάνω εδώ στην ξενιτιά?
Στις πλάτες κουβαλάνε την μαύρη προσφυγιά,
αρρώστιες φέρανε & μαράθηκαν σαν την Ιτιά,
τα χρόνια πέρασαν μα παριστάνω τον φυγά.

Χώρα πεθαμένη & χρόνια βιασμένη,
κανείς για σε δεν πάλεψε Χαροκαμένη,
Τούρκοι, Γερμανοί κλέψαν ότι είχε απομείνει,
οι λοιποί που 'μείναν καήκαν στο καμίνι.

Πληγώθηκα από την εμμονή μου,
σε αποκήρυξα μονάκριβη καταγωγή μου,
δεν ξαναγυρίζω ούτε το άψυχο κορμί μου,
η οργή & η σπουδή ήταν η αφορμή μου.

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΓΚΕΡΛΙΩΤΗΣ