Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 12 Αυγούστου 2014

Το μονοπάτι



Βλέπω το φεγγάρι να φεύγει και θυμάμαι τα παλιά, μπορεί να είναι μια πλάνη, ίσως και όχι. Τα άστρα γεμίζουν το τοπίο και όλα μοιάζουν ιδανικά, είναι ένα μονοπάτι που φοβάμαι να διαβώ. Ένα μονοπάτι καθημερινό, το μονοπάτι της ζωής μου και κάθε βήμα μου με κόβει σαν μαχαίρι, κάθε πλάκα στρωμένη στον δρόμο είναι μια ανάμνηση και πόνος στην καρδιά.

Αυτοί που το προσπερνάνε σιωπηλά, αδιαφορούνε για μένα και ας ήμουν εκεί παλιά. Δεν θα το καταλάβουν ποτέ, μήτε θα το περπατήσουν ξανά μέχρι να «φύγω» οριστικά, αναγκάζομαι να τους θυμάμαι και να αναπολώ τα βήματα που έκανα μαζί τους στο μονοπάτι της ζωής.


Δόθηκαν υποσχέσεις που γρήγορα λησμονηθήκαν και κάποιες που κρατήθηκαν, λόγια θυμωμένα ειπωθήκαν που θα έπρεπε να πνιγούν στης γλώσσας την άβυσσο. Είναι κάποιοι δρόμοι που κρύβουν κάποια μυστικά και δρόμοι λυτρωτικοί, αν ποτέ χάσω όσα κατέκτησα.
 
Σε κάτι σοκάκια υπάρχει η απώλεια και ένα φάντασμα που δεν θέλω να χαθεί και κάποιες πλατείες που γράφτηκε η αγάπη και το μελάνι της που ποτέ δεν θα στεγνώσει. Το μονοπάτι της ζωής που φτιάχτηκε μοιάζει με φυλακή χτισμένη από σιωπές.

Χιλιόμετρα περπάτησα πάνω σε αυτό το μονοπάτι, δεν ξέρω όμως αυτό που οδηγεί και το τέλος της διαδρομής είναι ένα μυστήριο και δεν ξέρουμε πότε θα γκρεμιστεί, στο μονοπάτι της ζωής. Θα υπάρξει δρόμος που θα περπατήσουν πατέρας και γιός, με αντιπαραθέσεις που ουδείς θα νικηθεί, σε αυτόν τον δρόμο θα υπάρξουν και μάχες που σίγουρα θα χαθούν και η ήττα θα είναι πικρή, αυτός θα είναι ένας δρόμος που δεν θα περπατηθεί.

Πολλές ιστορίες αγάπης και καλής τύχης που ποτέ δεν θα ακουστούν, ένα μονοπάτι λένε φτιάχτηκε από τον Θεό, κάτι που όσο ζω δεν θα το κατανοώ, παράδεισος και κόλαση ονομάζεται, ακόμα και αν το υποσχεθώ δεν θα καταφέρω να τα δω.

Έχω πολλά χιλιόμετρα να περπατήσω και επιμένω ότι δεν ξέρω που οδηγεί, θα το περπατήσω και όπου βγει, αυτό είναι το μονοπάτι της ζωής. Η αυγή κάνει την εμφάνιση της και αν τελικά η κατεύθυνση είναι σωστή, όλα πλέον έχουν γκρεμιστεί και ότι απέμεινε από την βραδινή σιωπή, αυτό σίγουρα αγάπη μου είσαι εσύ.

Όσα χιλιόμετρα και να έκανα μέχρι τώρα, αδιαφορώντας τελικά που οδηγεί, δίχως το μυστήριο να λυθεί, αυτό είναι το μονοπάτι της ζωής.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου